Stilte graag!
Altijd bezig met plannen maken; de focus gericht op wat er komen gaat. De meeste mensen rennen voortdurend naar het volgende moment, alsof dat moment belangrijker is dan het moment waarin ze nu zijn. Zo rennen we, gestuurd door onze gedachten, door het leven. Gehaast, en vechtend tegen de tijd. Maar, zoals Eckhart Tolle beschrijft in zijn bekende boek ‘de kracht van het Nu’ … dat moment komt niet. Het is altijd nu en straks is altijd straks.
Om voor mezelf te spreken, ik voel inderdaad vaak tijdsdruk (Waarom zitten er maar zeven dagen in een week, dat is toch véél te weinig? Wie heeft dát bedacht?!!!) en ik heb regelmatig behoefte aan rust en stilte en ’tijd voor mezelf’.
De relatie met jezelf.
Dus wat doe je in je vakantie als je je voor je werk dagelijks bezig houdt met het welzijn en de relaties van andere mensen? Dan ga je een week op stilte retraite. Tenminste, dat deed ik deze zomer. Het leek me een uitstekende plek om uit te rusten en even stil te staan bij uiteindelijk de belangrijkste relatie in mijn leven: de relatie met mezelf.
Het klinkt nogal cliché: ‘de belangrijkste relatie is die met jezelf’, maar natuurlijk is het waar. Tenslotte ben jij de enige waarmee je altijd in een relatie zit. Dus kan je die maar beter zo prettig mogelijk maken. En als je ‘dicht bij jezelf’ bent, kun je je verbinden met een ander zonder jezelf te verliezen. Maar hoe blijf je dicht bij jezelf? Door tijd met jezelf door te brengen. Nou… dán is een stilte retraite de juiste plek. En dus zat ik zes dagen van mijn vakantie op een meditatiekussen.
Zelfreflectie met de stilte als spiegel
Daar zat ik dan. Gezellig met mezelf. Te zitten. En te Zijn. Lekker Rustig. In stilte.
Tenminste, dat is wat ik van te voren hoopte en wat een buitenstaander wellicht zou observeren. ‘Rustig? Haha, laat me niet lachen!’.
‘Voordeel’ van stilte is dat er relatief weinig prikkels binnenkomen, waardoor je je bewust wordt van alles wat je denkt. Terwijl in het dagelijks leven de gedachten zich zo snel aan je opdringen dat je je van een groot deel niet eens bewust bent. Nu dus wel.
En dan ga je je ineens van alles afvragen. Hoe kom je bijvoorbeeld op een stoel te zitten? Loop je er ‘vanzelf’ naar toe of bedenk je waar je wilt zitten en sturen je gedachten je er dus heen? En waarom dan díe stoel? Ik kan je vertellen: druk was het. Erg druk.
De kunst van mediteren is niet om niet te denken, maar om je gedachten van een afstandje te observeren: je ziet ze komen en laat ze gaan, zonder er verder op in te gaan. Je laat je niet langer sturen door je gedachten, die zich voortdurend bemoeien met alles wat je doet, ziet, ruikt, voelt… Nou, dat is dus makkelijker gezegd dan gedaan.
Na drie dagen mediteren merkte ik dat ik nog stééds bezig was met lijstjes maken. Er viel NIETS te plannen en toch lukte het mij om een plan te maken.
Dag 2. TO DO TODAY
Mijn denken houdt kennelijk zo van het maken van lijstjes dat, ook als ik mezelf in een situatie breng waarin ik werkelijk niets hoef, het zich voortdurend inspant om zich toch nog óveral mee te kunnen bemoeien.’Als ik mijn eten heb opgeschept ga ik aan díe tafel zitten, dan wandel ik even door de tuin en dan kan ik daarna gaan douchen…’
Dat zorgt niet bepááld voor meer ontspanning. Bovendien was ik me, elk moment dat ik bezig was met mijn volgende stap, dus niet bewust van het moment waarin ik was. Probeerde ik ‘mindful’ te eten, met volledig bewustzijn van de structuur en smaak van de hap in mijn mond, kwam er weer een gedachte doorheen zetten.
De kracht van het NU
Maar na een dag of drie oefenen en observeren hoefde ik niet zoveel meer van mezelf en kon ik de meeste gedachten laten voor wat ze waren. Als ik mezelf in een of andere vreemde houding op het gras zag liggen omdat ik spierpijn had van al het mediteren zag ik de gedachte ‘Wat zou die jongen naast me nu over me denken?’ langskomen en kon ik er vooral om lachen (ah, daar is die gedachte weer….) zonder er verder iets mee te doen. (Overigens meestal gevolgd door ‘En áls hij iets denkt kan hij toch niets zeggen! haha, ideaal! ik kan hier doen wat ik wil!’)
Dus daar zat in dan eindelijk. Te Zijn. ’In contact’ met mezelf, in het Nu, een plek vol liefde en ruimte. Eckhart Tolle noemt het niet voor niets ‘The Space’. Ineens leek het me de raarste zaak van de wereld om bezig te zijn met Straks terwijl het Nu zo ontzettend mooi is.
En toen was daar het moment van vertrek. Op de terugweg verbaasden mijn reisgenoten en ik ons over de snelheid van de wereld om ons heen. (Dat auto’s ons voorbij raasden was overigens niet zo vreemd, aangezien we met 70 kilometer per uur op de snelweg bleken te rijden).
‘The present’: een kado aan jezelf
Hoe blijf je in de ‘echte wereld’ in contact met jezelf en hoe bied je weerstand aan de stroom van gedachten die je steeds maar wil sturen?
Ik nam me voor om op twee dingen te gaan letten. Zoveel mogelijk met vol bewustzijn één ding tegelijk doen én regelmatig tijd in te bouwen om samen met mezelf niks te doen. Geen telefoon, geen tv, geen lijstjes. Gewoon zitten en Zijn.
Heb je ook vaak het gevoel dat je tegen de tijd aan het vechten bent?
Neem de tijd voor de relatie met jezelf. Even helemaal niks anders dan jij en jezelf. En let er op of je je eigen gedachten kunt opmerken. Wat vertellen je gedachten je? Wat moet je doen of juist niet doen? Maak je bijvoorbeeld lijstjes in je hoofd over wat je straks moet doen terwijl je met iemand zit te praten? Lukt het je tijdens het eten om je bewust te zijn van elke hap die je neemt?
Je zult merken dat hoe meer je in het NU kunt zijn, hoe meer rust je ervaart.
Ben je nieuwsgierig naar meer ‘leven in het nu?’. Bekijk dit filmpje van Eckhart Tolle.