Verslaafd aan liefde van Jan Geurtz
De weg naar zelfacceptatie en geluk in relaties
In verslaafd aan liefde vertelt Jan Geurtz in heldere taal hoe we ons liefdesgeluk keer op keer zelf verknallen, juist doordát we proberen om problemen te voorkomen.
Door te geloven in de misvatting dat zowel de liefde als ons leiden door een ander wordt veroorzaakt geven we de verantwoordelijkheid weg en creëren we onze eigen pijn. Jan vertelt hoe we dit kunnen doorbreken en het heft weer in eigen hand kunnen nemen.
Een interessant boek dat over veel meer gaat dan over relaties. Vanuit zowel een pedagogische als spirituele invalshoek legt het de kern bloot van hoe wij mensen in elkaar zitten. Voor iedereen die geïnteresseerd is om zichzelf verder te ontwikkelen en vrij en gelukkig te leven, of je nou een relatie hebt of niet.
Verslaafd aan liefde? Op zoek naar een vrij en gelukkig leven!
In het kort: de kern van onze problemen is een negatief geloof in onszelf. Door onze opvoeding (die overigens wel goed en nodig is om te leren hoe je je kan handhaven in onze maatschappij) leert ieder van ons dat we niet goed zijn zoals we zijn. We krijgen immers meer waardering en positieve aandacht als we doen zoals onze ouders en anderen graag zien dat we doen. We onthouden dit in onze kern: zoals ik echt ben ben ik niet goed genoeg. Ons aanpassen aan onze omgeving is een streven naar liefde en erkenning. We zijn dus letterlijk verslaafd aan liefde omdat we de bevestiging van anderen nodig hebben om ons goed te voelen.
Gevolg is dat op het moment dat de ander iets doet wat ons pijn doet we onmiddellijk reageren om van dat ongemakkelijke gevoel af te komen. We geloven onze gedachten die de ander de schuld geven van onze pijn. We maken de ander dus verantwoordelijk voor ons eigen gevoel van veiligheid. Het gevolg hiervan is dat we om pijn voorkomen in een veilige bandbreedte gaan leven.
Liefde wordt een afspraak: ik doe jou geen pijn als jij mij geen pijn doet. We gedragen ons binnen een marge waarin we denken veilig te zijn, laten delen van onszelf niet zien en vermijden gevoelens.
De liefde is voorwaardelijk, er is ‘liefde’ zolang de ander je geen pijn doet. Bovendien is de liefde afhankelijk. Ons welzijn en ook ons leiden hangen volledig af van een ander! Het probleem daarbij is dat het niet de ander is die de pijn veroorzaakt. Het is je angst voor verlating. Vroeg of laat gaat het dus mis. Er treedt gezapigheid op. Het ‘stroomt’ niet meer. Het dooft uit, totdat iemand dat doorbreekt.
Zelfacceptatie en onvoorwaardelijke liefde
Jan vertelt hoe je door het bewandelen van het spirituele pad kan transformeren naar een vrije relatie waarin sprake is van echte onvoorwaardelijke liefde. Een relatie waarin beide partners zien dat de ander niet de oorzaak is van, én niet verantwoordelijk is voor jouw pijn. Hoe je je eigen pijn kan oplossen door het te erkennen en ruimte te geven, in plaats van ervan weg te lopen. En dus hoe je komt tot zelfacceptatie én geluk in relaties doordat je de acceptatie van de ander niet langer nodig hebt en nastreeft.
Hoe zit het in jou relatie?
Hebben jullie stilzwijgende of uitgesproken afspraken over hoe de ander zich mag of moet gedragen binnen de relatie? Omdat jij of je partner zich anders afgewezen of verlaten voelt?
En jij zelf? Heb je jezelf gedrag opgelegd om de goedkeuring van je partner te krijgen?
Let er eens op hoe vaak je je, bijna ongemerkt, afvraagt hoe je partner zou reageren en hoe dit meeweegt in beslissingen over hoe je je zal gedragen.
bestel het boek hier:
