Zo ging het met singles in de Inca tijd
Een inca vrijgezellen markt in Amsterdam?
Twee jaar geleden stond het op de voorpagina van het Parool: Amsterdam heeft de meeste singles van Nederland en een groot deel daarvan is vrouw.
Restjesplanet
Veel van de single Amsterdammers struinen de virtuele markten van ‘Innercircle’ en ‘Relatieplanet’ af op zoek naar een geschikte partner. Geen gemakkelijke klus, want geurhormonen werken niet op afstand en de virtuele wereld doet zich soms anders voor dan dat ‘ie in werkelijkheid is. Bovendien is het zoeken, daten en vooral het kiezen een tijdrovend proces.
Het virtuele aspect ervan is nog vrij nieuw, maar ook de inca’s zochten op de markt al naar een partner. En ook in de incatijd was er een overschot aan ‘single-ladies‘. Overeenkomsten genoeg, dus interessant om de oude inca-gebruiken eens wat nader te bekijken.
Vrijgezellenmarkt
In de incatijd was de huwbare leeftijd voor mannen ongeveer 20 en voor vrouwen ongeveer 16 jaar. Vanaf die leeftijd werd verwacht dat jonge stellen een gezin stichtten. En als iemand geen partner kon vinden hielp de staat een handje.
Hoe dat helpen er precies uitzag verschilde per regio, maar op de meeste plaatsen werd een vrijgezellenmarkt gehouden voor ‘overgebleven’ jongeren boven een bepaalde leeftijd. Op het dorpsplein werden de mannen en vrouwen in rijen opgesteld en tegenover elkaar gezet. Steeds stapte één rij een pas opzij, totdat alle singles elkaar hadden bekeken. Op basis van afkomst werd besloten welk van de mannen of vrouwen vervolgens als eerste een partner mocht kiezen. Totdat een van de rijen, meestal die van de mannen, op was.
Het Proefhuwelijk
Als men een partner had gevonden zat men daar nog niet direct aan vast, want het eerste jaar bestond uit een proefhuwelijk: servinacuy. Als het dan toch niet bleek te klikken kon het stel nog uit elkaar zonder verdere verplichtingen.
Singlehuizen
Mannen en vrouwen van boven de 30 die geen partner hadden kunnen vinden werden, zoveel mogelijk rekening houdend met de eigen wensen, bij elkaar in een huis geplaatst in groepen van vijf. Deze groepen vormden samen een soort gezin en deze singles bleven ook als zij oud werden voor elkaar zorgen. Het was dus ook meteen een oplossing voor de vergrijzing van het volk en de bijbehorende stijgende zorgvraag.
Beter goed gejat dan slecht verzonnen
Met het oog op de vergrijzing van het Nederlandse volk is het wellicht helemaal geen gek idee om ook in Amsterdam singlehuizen op te richten. Het is een stuk gezelliger en wie weet wat ervan komt als mensen elkaar op die manier echt leren kennen in plaats van na twee dates een oordeel te moeten vellen met behulp van de relatiemateriaalschaal 1 tot 100. Bovendien is het mogelijk ook een oplossing voor het tekort aan betaalbare éénpersoonsappartementen.
Restjespark
Ik zie de vrijgezelle mannen en vrouwen van Amsterdam al in twee rijen opgesteld staan in het Westerpark. Om elkaar eens goed te bekijken en te besnuffelen. Omdat dat ‘live’ nou eenmaal beter werkt dan van achter je computer.
Misschien een leuk idee voor volgende zomer?
In dit artikel lees je hoe het nu gaat in Peru, op het platteland.
